بی شعور، احمق، اسم انواع جانوران و حیوانات و سه نقطه های سهمگین تر دیگری هم که به عنوان ناسزا و دشنام به یکدیگر می گوییم همین گونه هستند. این کلمات به دلیل خشم و عصبیت استفاده می شوند، اما آیا به اندازه و غلظتی که دارند، صادقانه و واقعی هم هستند؟ در خیلی از موارد با توجه به حجم بالای مواجهه آدم ها با یکدیگر، خیلی از این کلمات ناپسند، از ته دل نبوده و الزاما بر خصمی درونی متکی نیستند. همان طور که ابراز علاقه به دیگران در طول روز الزاما عمیق، واقعی و ماندگار نیست، خشم و کینه ای که در دشنام های سنگین و گاه رکیک نهفته است هم واقعیتی پایدار و عمیق ندارد.

اما این نکته باز هم به آن معنا نیست که فحش باد هواست. فحش ها به هر حال برآمده از احساسی هستند که با وجود عدم صدق و ریشه نداشتن شان در واقعیتی عمیق و شدید، به همان شکلی که بیان می شوند، تاثیر دارند و خشونتی را منتقل می کنند. این احساساتی که به گونه ای شدید و پرقدرت بیرون ریخته می شود واکنشی بر می انگیزد از جنس خود و عصبیتی را تکثیر می کند که عکس العمل هایی ناگهانی و احساسی را در پی دارد. حتی اگر آدم فحش خورده خویشتندار باشد در هر حال، عصبیت در او انباشته شده و مجبور به تخلیه اش در جایی دیگر می شود. پس فحش نه باد هواست نه برآمده از احساساتی واقعی؛ نه آنقدر سطحی و خنثی است که بتوان نادیده اش گرفت و نا آنقدر عمیق و واقعی است که بتوان به شکلی دقیق واژگان را به نیت ها برگرداند و تک تک آدم ها را با توجه به گفته هایشان قضاوت کرد. عمده ترین دلایل و همچنین تاثیرات عینی و ملموس فحش دادن، در اجتماع و ناخودآگاه روانی افراد است.

فحش به صورت یک اپیدمی و بیماری اجتماعی ناشی از دلایل متنوعی است که ریشه در مسائل سیاسی و اجتماعی کلان دارد. شکاف دولت ـ ملت، احساس عصبیت نسبت به فضای عمومی، بیگانه دیدن شهر، غیرخودی پنداشتن دیگر همشهریان و... از اصلی ترین دلایل به وجود آمدن و تسهیل فحاشی است. این که شهروندان دچار این تصور ـ یا حتی توهم باشند ـ که از جامعه خود و فضاهای عمومی طلبکارند آنها را به سمت عکس العمل های کینه توزانه با شهر و همشهریان هدایت می کند. احساس ضربه خوردن از جامعه و نبود امنیت اجتماعی، ناسزاگویی و واکنش های ناگهانی و نامعقول را تشدید می کند. یکی از اصلی ترین و آشنا ترین واکنش های غیرعقلانی و فکر نشده انسان، فحاشی و ناسزا گفتن است. جامعه وقتی فضاهای عمومی را از خودش نمی داند، نسبت به رفتارهای اجتماعی از جانب خود مسئولیتی هم حس نمی کند. در این شرایط اغلب شهروندان منفعل به جای حل و اصلاح معضلات اجتماع خود، به تخریب محیط می پردازند. از این نظر فحش از همان جایی تغذیه می شود که دیگر ناهنجاری های بزرگ و کوچک اجتماعی همچون کثیف کردن کوچه و خیابان، تخریب مکان ها و وسایل عمومی و....